Mamoste û Şaredarê Sûrê yê Berê Abdullah Demîrbaş, koçberkirina welatên Ewropa wekî encama polîtîkaya şerê taybet pênase kir û got: “Dixwazin bi vê koçberkirinê mirovan ji nasname û koka xwe dûr bixin. Qada têkoşîn û rêxistinkirinê welat bi xwe ye. Cihê têkoşînê axa Kurdan e.”
“Ez di wê baweriyê de me ku yên herî çalak dikarin vê pêvajoyê bi rêxistin bikin, kurdên li welatên cihê belav bûne ne.”
“Qada ku wê ev rêbaza têkoşînê were pêşxistin, rêxistinkirin û projeyên çareseriyê werin pêşxistin, erdnîgariya kurdan e.”
Şandeya Îmraliyê ya DEM Partiyê, piştî demekê dirêj di 28ê Tebaxê de li Girtîgeha Tîpa F a bi Ewlekariya Bilind a Îmraliyê bi Rêberê Gelê Kurd Abdullah Ocalan re hevdîtin kir. Di hevdîtinê de Abdullah Ocalan têkildarî ciwanên koçî Ewropayê dikin nirxandinên girîng kir.
Rêber Abdullah Ocalan di hevdîtinê de destnîşan kir ku divê kesên berê xwe didin Ewropayê jiyana xwe li welatê xwe ava bikin û ji xaka xwe dûr nekevin. Rêberê Gelê Kurd Abdullah Occalan xelkê Riha, Agirî û bajarên din ên naxwazin li herêma xwe bimînin rexne kir û da zanîn ku ev yek encama polîtîkayeke bi zanebûn a dûrxistina ji xakê ye. Rêberê Gelê Kurd Abdullah Ocalan di hevdîtinê de anî ziman ku hewceye bi kûr û berfirehî li ser sedemên terikandina û dûrketina ji xaka welat nîqaş bên kirin.
Şaredarê Sûrê yê berê û mamoste Abdullah Demîrbaş, peyama Rêberê Gelê Kurd Abdullah Ocalan nirxand û got: “Ev polîtîkaya şerê taybet e. Dewlet ciwanên li Kurdistanê di şebekeyên bazirganiya mirovan de ne, nabîne. Çeteyan dişînin axa Kurdistanê û bi pereyên giran mirovan li rijî qanûnan dişînin Ewropayê.”
Şaredarê Sûrê yê berê Abdullah Demîrbaş pêvajoya ku Rêberê Gelê Kurd Abdullah Ocalan di 27ê Sibatê de daye destpêkirin û bangên ku kirine; pir watedar dît û got: “Ev bang bi nirx in û dîrokê diguherîne. Rewşa heyî ev rastî derxistiye holê ku têkoşîna çekdarî ne rêbazek li gorî ruhê demê ye û biryara şopandina pirsgirêka Kurd û Kurdistanê bi rê û rêbazên demokratîk, siyasî û hiqûqî pêkan e. Bi qasî dîrokî ye ew qas jî girîng e. Ji ber ku li van xakan şiyarbûnek û vejînek pêş ket, êdî dem hatibû ku ev şiyarbûn û vejîn derbasî pêvajoyeke nû bibe û bi rê û rêbazên nû veguhere destkeftiyan.”
Abdullah Demîrbaş bal kişand ser banga Rêberê Gelê Kurd Abdullah Ocalan a ji bo ciwanên li Ewropa û wiha got: “Ji bo beşdarbûna pêvajoya demokratîk, siyasî û hiqûqî ya ku bi banga dawî dest pê kir û ji bo piştgiriya herî xurt ji van pêvajoyên ku pêwîstî bi piştgiriya çandî, siyasî, aborî, derûnî û civakî ya gelê me heye. Pêwîst e em li xaka xwe amade bin. Ez di wê baweriyê de me ku yên herî çalak dikarin vê pêvajoyê bi rêxistin bikin, kurdên li welatên cihê belav bûne ne. Qada ku wê ev rêbaza têkoşînê were pêşxistin, rêxistinkirin û projeyên çareseriyê werin pêşxistin, erdnîgariya Kurd e, axa me ye. Ji ber vê yekê ez di wê baweriyê de me ku kurdên li gelek deverên cîhanê belav bûne, divê di zûtirîn demê de bi rêyên qanûnî vegerin warên xwe û beşdarî pêvajoyê bibin.”
‘Ev bang gelek bi wate û hêja ye’
Abdullah Demîrbaş da zanîn ku bi taybetî di van 20-30 salên dawî de, ji bo bidawîkirina hewildanên dewletê yên ji bo wêrankirina herêmê pêşxistina têkiliyên xirab ên jiyanê û dûrxistina ji civakek exlaqî û wijdanî ye û wiha lê zêde kir: “Gelê me bi pirojeyên tunekirin û xizaniyê di aliyên siyasî, aborî û exlaqî de girêdayî sîstemê ye. Em jî piştgiriya hewlên şandina ciwanên xwe bo derve û rê li ber wan vedikin. Ji bo gelê me wek çareserî danasîna şêwazên jiyana mafya û qirêj parçeyek ji vê planê ye. Ji bo pêşxistina cerdevaniya siyasî li herêma xwe jî em hewl didin. Li hemberî nirxên ku bi têkoşîna azadiyê hatine afirandin, weke alternatîfek tên nîşandan. Ev polîtîka jî parçeyek ji plana tinekirinê ye. Sîstema ku civakê heta radeyekê xera dike, ber bi tiryak, fihûş û riyên bi vî rengî ve digerîne û bi polîtîkayên koçberiyê bêmirov dike. Bi rêya mezhebên tirk-îslamî û rêxistinên olî yên mîna wan ên cerdevaniyê ku ava kirine vana li ser civakê wekî çareserî dimeşîne. Medreseyên kurdan digre û rê li ber rêxistinên wiha vedike. Her wiha bi bicihkirina gelên din li ser xaka me ya bê nifûs, hem wan dike mexdûr û hem jî hewl dide bi projeya kembera çêkirî siyaseta xwe ya asîmîlasyon û kurdkirinê bidomîne. Ez vê banga birêz Ocalan weke banga rêxistinbûn û projekirina demokratîk, siyasî, çandî, aborî, civakî û derûnî ya li dijî polîtîkayên bi vî rengî û pêşkêşkirina çareseriyên rasteqîn ji gel re şîrove dikim. Ji bilî “aşitiyê” pêvajoyeke avakirina aştiyê jî heye. Aliyê herî dijwar di vir de avakirina aştiya civakî û edaleta bi hemû aliyên wê ye. Bi baweriya min ev bang ji nêzîkatiyên vala û sloganî wêdetir e; di heman demê de bangewaziyek e ku bi awayekî rast pirsgirêkên gelê me bên naskirin û çareseriyên rast bibînin. Ji ber vê yekê ev bang watedar e. Eger ev bangawaziya ji bo kesên ku bi salan e ji ber pêwîstî yan jî sedemên din li welatên curbicur dijîn pêk were, erkê me ye ku em van zanîn, ezmûn û çavkaniyên mirovî yên aborî, zanistî û teknolojîk ji raya giştî re veguhêzin û bibin hêza çareseriyê. Ev serdema nû di heman demê de dema ku rewşenbîr, nivîskar, civaknas, psîkolog, zanyar, akademîsyen û yên xwedî hişmendî û zanîna teknolojîk dê rolek aktîf bilîzin. Ew dem e ku agahdarî, hişmendî û dîjîtalîzm dê dawî li nexweşiyên civakê çareser bike. Bi baweriya min ev bang di vê wateyê de jî girîng e. Ger ku em li ser çareserkirina pirsgirêkên civakê û jiyanê bin, ev bangawazî ye ku di her qadê de xwe bi rêxistin bikin û bibin hêza çareseriyê. Ji ber ku jiyan û civak valahiya xwe tehemûl nake. Kesên ku li ser Kurd û Kurdistanê eleqedar in, divê bi her awayî di van qadên rêxistinî de, bi qasî îmkan û zanîna xwe tevbigerin. Dibe ku şert û mercên fizîkî yên hatina wan tune be, nikaribin li ser axa bav û kalên xwe bi cih bibin, lê ji bo ku bigihêjin vê armancê divê ji aliyê fikrî, aborî û civakî ve her tiştî bikin. Ji ber vê sedemê ez vê bangê watedar û hêja dibînim.” 
‘Bi rêya çeteyan ciwanan dişînin ewropayê’
Abdullah Demîrbaş bibîr xist ku pêvajoya arastekirina ciwanên Kurd bi taybetî di nava têkiliyên jiyanê yên qirêj de, di salên 1990î de li metropolan hat meşandin û wiha pêde çû: “Em dikarin bibêjin ku îro jî li van metropolan polîtîkaya fesadî û mêtingeriyê tê meşandin. Li metropolên Stenbol, Îzmîr, Edene, Antalya û Mêrsînê ciwanên Kurd bi sûcên weke tiryak û fuhûşê û polîtîkaya şerê taybet ji civakê têne dûrxistin û rê li ber komên çeteyan vedike. Dijminatiya wan a li hemberî kurdan ewqas kûr e ku dixwazin nifşekî bikin qurban. Van çeteyan dişînin navçeyên Kurdistanê û bi pereyên giran mirovan bi awayekî neqanûnî dişînin Ewropayê. Mînak em dizanin ku di van çend salên dawî de bi hezaran Agiriyê neçar man koçî Kanada û Amerîkayê bikin û çete û bazirganên mirovan û bi vî awayî şerê taybet bi vê yekê bi milyonan dolar qezenc kirine. Dêrsim bajarekî bê ciwan e. Botan, Behdînan û Amed jî bajarên ku niha ciwan berê xwe didin Ewropayê. Em bi zelalî dibînin ku ev ciwan di nava rêxistinên mafyayê de û weke kujer tên girtin. Bi tiryak, fuhûş û çeteyan hewl tê dayin ku herêmê bêmirov bikin. Mirovan ji mirovahîyê derdixe. Li şûna wan kesên ji neteweyên din tên, hewl didin wan tine bikin û gelê me asîmîle bikin. Bi yek kevirî hewl didin gelek çûkan bikujin. Em dikarin bibêjin ku Ewropa ji ber berjewendiyên xwe yên bi keda xwe ya erzan çavê xwe ji vê planê re girtiye û heta niha jî tê de beşdar bûye. Lê encamên van hemû polîtîkayan hene: Kurdkirin, asîmîlekirin, bêkeskirin û dûrketina ji nasnameya xwe ya netewî. Ji ber ku dema nifûsa ciwan were vê rewşê, dê nifşek wenda bibe, nifşên pêşerojê yên kurdan, bi wateyekê wê di bin kontrolê de bin.”
‘Ciwanan bêhêvî dihêlin’
Abdullah Demîrbaş bal kişand ser fikarên ciwanên ku berê xwe didin ewropayê û wiha pêde çû: “Gelek ciwan, ji ber fikarên ku di demên dawîn ên siyasî, aborî û tirsnak de li Tirkiyeyê pêk tên, Ewropayê weke rizgariyê dibînin û wiha axivî: “Lêbelê, ev bi rastî xefikek siyasî ye. Ji bo ciwanên bê zanîna siyasî û îdeolojîk, di serî de ji ber pirsgirêkên aborî û bi bêkarî û rewşên bi vî rengî re rû bi rû ne, Ewropa wekî hêvî û rizgariyê tê pêşkêş kirin. Lêbelê, rastiya civakî û siyasî ya ku ew di kampên penaberan de û di qada civakî de piştî hatinê rastî wan tê, pir xemgîn e. Ji ber xwekuştin, tawanên tawanan û kûrbûna îdeolojîk û siyasî ya pir hindik ji wan, û nebûna hêz, kûrbûn û rêxistinbûna di nav pêkhateya me ya Ewropî de ji bo çareserkirina van pirsgirêkan, ev ciwan ketine rewşeke kaotîk û rizgariyê di nav pêkhateyên bingehîn an rêxistinên mafya de dibînin. Ev ciwan pereyên xwe winda dikin û paşeroja wan têk diçe. Vê carê ji van ciwanên bêhêvî re hêviya ku bi çêkirina dosyayên sexte, sûcdarkirina wan bi sûcên ku ne rast hatine kirin, bi rêya çeteyên dadmendiya sûcên ku li Tirkiyeyê ava kirine, mafê rûniştinê werbigirin. Gelek ciwanên ku vê çalakiyê dikin, ji hikûmetên pêwendîdar re tên ragihandin û pereyên wan tên girtin û hêviyên wan careke din tên bikaranîn. Gelek ciwan û kesên ku di vê kaosê de dijîn, xwekuştinê hildibijêrin an jî tevlî çalakiyên mafya û sûcdar bûne, ku ji wan re wekî rêyek derketinê tê pêşkêş kirin. Ev nasnameya kurd a nû ya ku li Ewropayê derdikeve holê, îmaja kurdan a li Ewropayê bi awayekî cidî xera dike. Têgihîştina ku Kurd ji nirxên exlaqî bêpar in, meyla sûc û sûcdar in diafirîne. Ev hewldanek ji bo kêmkirina îtîbara Kurdan e.
Ji bo pûçkirina van polîtîkayan divê nirxandineke zanistî ya berfireh bê kirin, li ser tenduristî, derûnî, aborî, civakî, çandî, mafên jinan, edalet û çavkaniyên mirovî analîzên kûr bên kirin û projeyên çareseriyê bên pêşxistin. Divê pêkhateyên me yên li derve û pêkhateyên me yên navxweyî di vê mijarê de hevkariyê bikin. Rêxistinên karsaz, rêxistinên esnafan, saziyên çand û hunerê, akademîsyen, xebatkarên civakî, psîkolog, pisporên hiqûqî û yên xwedî zanîna teknolojîk di vî warî de xwedî erkên girîng in. Divê êdî bi rêxistin û hevkariyên ku dê çêbikin, projeyên berbiçav pêş bixin û pêk bînin. Xebatên avakirina weqf, komele, kooperatîf û pêşxistina veberhênanan divê konkret bin. Li her taxê, li her kolanê, li her gundekî û li her navçeyê divê li herêmê çareserî bên pêşxistin; Divê bi xebatên hevpar ên komîsyon, psîkolog, civaknas, xebatkarên civakî, hiqûqnas, ramanwer û rêberên baweriyê pirsgirêk bên tespîtkirin û bi personelên teknîkî yên pispor veguherin projeyan. Divê aliyên wan ên aborî û mirovî bên pêşxistin û êdî di jiyanê de bên birêxistinkirin. Ger ku jinûve vejîn bibe destkeftî, ew herêm wê bibe qada şer a bi rêbazên wiha û çavkaniyên mirovî.”
‘Em di siberojê de li welatê xwe bi hevre govendê bigerînin’
Abdullah Demîrbaş herî dawî bal kişand ser plana hilweşînê ya 2014an û wiha bi dawî kir: “Dema ku plana hilweşînê ya di sala 2014an de hat pêşxistin, ev plan li Tirkiyeyê têk çû. Valakirina Kurdistanê wekî berdewamiya vê planê xistin meriyetê. Ev têkçûn bi polîtîkayên qirkirina aborî, civakî, siyasî, çandî û hunerî ya li welat, bi berxwedan û rêxistinbûnê pêk hat. Heman rêxistin, li ser vê bangê, divê li welatên ku nifûsa Kurdan lê zêde ye, wekî Ewropa, Amerîka û Kanadayê jî têkoşînê bidin. Ji vê perspektîfê de divê em rêxistinên xwe yên li derveyî welat li gor rêbaz û pêvajoyên nû birêxistin bikin. Vê herêmê wek qadeke stratejîk binirxînin û bi hev re li ser diyalog û hevkariyê bi welat re hevkariyê bikin. Her wiha divê em rêxistinên li herêma xwe pêş bixin, bi rêxistinên li dîasporayê re hevkariyê bikin û ji bo xurtkirina hevkariyê bixebitin. Ev banga giranbuha û dîrokî ya Rêberê Gelê Kurd Abdullah Ocalan a ji bo zindîkirina xaka me ya ku ji niştecihên me hatiye valakirin û avakirina civakeke demokratîk û azad, divê bi lezgînî ji aliyê gelê Kurd ve bê qebûlkirin. Em hêvîdar in ku di pêşerojeke azad de li welatê xwe hev bibînin û mil bi mil bi hev re govendê bidin.”
